Inleiding

Velen hebben enig verband of overeenkomsten gezocht en gevonden tussen de verschillende talen. Deze verbanden behelzen meestal de uiterlijke overeenkomsten welke naast elkaar worden vastgelegd. Hierdoor zijn schier talloze verhandelingen over de verschillende talen, dialecten en verdwenen talen verschenen. Bepaalde relevante conclusies heeft dit opgeleverd, echter waar nu precies de veranderingen op gestoeld zijn heeft men niet gevonden.

In etymologische boeken komen te veel onleesbare woorden, nog nooit uitgewerkte oude talen zonder uitleg en worden veel te veel woorden omschreven met “herkomst onbekend”. Daarnaast maakt men het onnodig ingewikkeld met schrijfwijzen en lettertypen, die voor de meeste mensen onherkenbaar zijn.

Bij de hierbij gepresenteerde nieuwe methode kan men, door gebruik te maken van de taalsleutel, de oorsprong van ieder woord vinden. De grondgedachte is dat alles gebaseerd is op klank. En als zekerheid dat men het goed gelezen heeft, volgt dan een nadere toelichting van het woord door het v.r.n.l. te lezen.

Het gaat hier dan wel om woorden die gevormd zijn met de letters van het alfabet. Goede vertalingen uit het Arabisch, Hebreeuws, Chinees of Georgisch etc. kunnen wederom ontleed worden en de herkomst op etymologische wijze aangetoond worden.

Helaas wordt een zelfbedachte of eigen gehanteerde methode meestal niet echt op schrift gesteld, zodat het ook door anderen gevolgd en gecontroleerd kan worden. Veelal wordt een eigen zienswijze gerangschikt onder goropisme oftewel “onzin etymologie“. Genoemd naar Goropius Becanus in de 18e eeuw. Desalniettemin heeft deze taalontdekker wel degelijk meer dan menigeen enig benul gehad van de bijzondere mogelijkheden die in het gebruik van woorden zijn ingebed.

Er blijkt wel degelijk een taalsleutel te bestaan, een methode, die tot de vorming van woorden en talen heeft geleid. Dit wordt hierbij geopenbaard en tevens worden de methoden aangegeven om te komen tot de ontdekking van de begintaal en de terugweg tot de moderne talen. Want nadat ooit het geschreven taalsysteem was uitgevonden zijn er behalve de diverse talen een groot aantal toevoegingen en afkortingen gevolgd in de loop der tijden. Daarnaast was er de vrijheid van iedere andere taal om zelf woorden te ontwikkelen. Het systeem en de later ingevoerde afwijkingen zijn te volgen in kolommen, via de hierbij behorende woordenlijst (o.a. in verschillende talen en dialecten).

Dit geeft weer hoe de oorspronkelijke grond- of basiswoorden de mogelijkheid bieden om een andere en eigen uitsplitsing te maken, waaruit de diverse talen zijn ontstaan.

Derhalve een zeer vernuftig systeem waaruit blijkt dat de basis zowel ingenieus als eenvoudig is.

Wel vergt het van de beoefenaar inzicht in elementaire woorden en betekenissen daarvan. Wie niet weet dat een kikker hoog kan springen, bolle ogen heeft en een gladde huid heeft, heeft een achterstand, maar de grap is juist dat in het woord “kikker” het dier in hetzelfde woord v.l.n.r en v.r.n.l beschreven wordt zodat men op die manier toch aan de weet komt waar het over gaat.

De term “na ampele overwegingen” is nog de enige waarin het woord “ampel” voorkomt. Via de taalsleutel weet u zonder raadpleging van een woordenboek wat dat betekent.

Wel doet het er toe om het oudste, ooit gevonden woord te kiezen zodat het aantal vergissingen beperkt blijft. In de woordenlijst is daarom interessant te kijken naar een woord, plaats of naam in verschillende eeuwen. Nu we al een aantal eeuwen niet meer op de hoogte zijn van de achtergronden van woorden raken we soms ongewild en onwetend tot vreemde woordvormen. Denk hierbij aan de ingevoerde spellingsmethoden.

Toch kunt u alle woorden herleiden tot zijn betekenis ook al kent u het woord (of taal) helemaal niet en ontdekt u de verschillen.

In een aantal gevallen zullen er voor de lezer schokkende, maar niet minder interessante uitkomsten tevoorschijn komen. Hieruit voortvloeiend zal de behoefte ontstaan om woorden uit te werken met betrekking tot de herkomst van archeologische, historische plaatsen en alle mogelijke andere specifieke achtergronden.

Een ander aspect dat om nadere bestudering vraagt is om uit te gaan van de basiswoorden en dan de weg te volgen van de achtereenvolgende ontstane woorden in de verschillende talen. Twee bijna dezelfde woorden in twee verschillende talen zullen via een andere weg uiteindelijk toch een bepaalde verwantschap of basis moeten hebben.

Ook zal de volgorde van het ontstaan van talen en woorden beter bepaald kunnen worden. Verder vervalt hierbij de drang tot opmerkingen te maken als zou de ene taal superieur ten opzichte van een andere taal zijn.

Wèl zou het leuk als er mensen zouden opstaan, die behalve het Nederlands, een andere taal goed machtig zijn. Gedacht zou kunnen worden aan mensen uit een buitenland, die hun oorspronkelijke taal nog goed beheersen en de taalsleutel in de andere taal gaan gebruiken en zo de etymologische achtergrond in die andere taal uitzoeken. Graag ontvang ik van uw kant oplossingen van woorden via de reactiemogelijkheid van deze internetpagina. Ik kan, zij het met moeite, ook door de ogen van een Engels denkend persoon ook de oplossing in het Engels vinden.

Reacties zijn welkom

In het blad Sunrise van maart/april 2004 staat een verhandeling van Harry Young waaruit het volgende is overgenomen.

In de Phaedrus van Plato vertelt de Egyptische koning Thamus aan Teuth, de uitvinder van het schrift, over de grotere kracht van het geheugen:

U, die de vader van de letters bent, heeft uit ouderlijke liefde voor uw eigen kinderen aan hen een eigenschap toegekend, die ze niet kunnen hebben; want uw ontdekking zal tot vergeetachtigheid leiden in de ziel van de studenten, want ze zullen hun geheugen niet gebruiken, ze zullen vertrouwen op de uiterlijk geschreven tekens en niet uit zichzelf herinneren. Wat u heeft ontdekt is niet een middel dat het geheugen versterkt, maar dat herinneringen helpt oproepen, en geeft uw leerlingen geen waarheid, maar alleen de schijn van waarheid; ze zullen veel dingen horen, maar ze zullen niets leren; ze zullen alwetend lijken te zijn maar in het algemeen niets weten; ze zullen vermoeiend gezelschap zijn, die de schijn van wijsheid hebben maar niet de werkelijkheid.

Einde citaat.

De ooit ontwikkelde gedachte is eenvoudig, maar de uitvoering is zoals gezegd evenwel ingenieus. Het hier ingevoerde begrip ondertaal bewijst enerzijds waarom bestaande woordenboeken eigenlijk niet meer dan synoniemenboeken zijn.

Daarnaast zal blijken, dat de mens in vroeger eeuwen zelf de van een ander vernomen woorden (vanaf nu boventaal genoemd) kon nagaan en controleren. Zodat datgene wat hij hoorde ook wel klopte met de interne, uitgebreidere omschrijving; met andere woorden of het uitgesproken woord in overeenstemming was met de eerste betekenis van het woord.

Nogmaals: doormiddel van het gebruik van de verklarende ondertaal kan dus controle plaatsvinden op het uitgesproken woord. Hierdoor kon men in de oude tijden ook mensen uit andere landen begrijpen.